Αγαπητέ Αρχηγέ,

Την Κυριακή 8 Νοεμβρίου του 2015 το αγαπημένο μας Σύστημα έκλεισε τα 100 του χρόνια! Ένας ολόκληρος αιώνας ζωής πέρασε!! Πόσα παιδιά σαν κι εμένα να έζησαν άραγε μέσα στην Αγέλη, την Ομάδα και την Κοινότητα του Συστήματος?

Όπως ξέρεις γιορτάσαμε αυτή την ξεχωριστή μέρα, με μια μεγάλη πυρά, στο θέατρο στο λόφο του Κολωνού. Ήρθε πολύς κόσμος..γονείς, φίλοι, παλαιοί Αρχηγοί, Πρόσκοποι και Βαθμοφόροι του Συστήματος, και άλλοι, σπουδαίοι κύριοι που όπως μάθαμε ήταν μέλη του διοικητικού συμβουλίου του ΣΕΠ. Πολλοί ήταν παππούδες, όμως αψήφησαν το κρύο και έκατσαν μαζί μας τόσες ώρες. Τους χάζευα και τους θαύμαζα που τραγουδούσαν με τόση χαρά. Δεν είχαν ξεχάσει ούτε στίχο από τα τραγούδια μας!

Οι Ενωμοτάρχες της Ομάδας, ένα από τα παλαιότερα Λυκόπουλα και ένας από τους μεγαλύτερους Ανιχνευτές, είπαν την ευχή της πυράς:

«Σαν τις φλόγες π’ανάβουν σ’αυτή την φωτιά, έτσι ας ανάψει μέσα μας το αίσθημα της αγάπης και του αλτρουισμού.

Σαν τον καπνό που απλώνεται σε κάθε μεριά του ορίζοντα, έτσι ας απλωθεί σ’όλο τον κόσμο η ωραία προσκοπική ιδεολογία μας.

Σαν τις σπίθες που πέφτουν κα σβήνουν, έτσι ας σβήσουν μέσα μας τα κακά συναισθήματά μας.

Σαν την ζεστασιά που μας χαρίζει η καλή μας φωτιά, έτσι ας ζεστάνουν τις καρδιές των ανθρώπων οι καθημερινές καλές μας πράξεις.

Σαν τις 100 μικρές φλόγες που θα ανάψουν από την πυρά μας, έτσι ας θυμηθούμε τα τόσα χρόνια που περάσανε και ας φέρουμε κοντά μας απόψε και τους αδελφούς Προσκόπους που δεν είναι πια μαζί μας…»

Και έπειτα άναψαν τα 100 κεριά που φώτιζαν την βραδιά μας, σαν μικρά αστέρια στη γη.

Είδαμε πολλούς παλιούς Βαθμοφόρους του Συστήματος να διευθύνουν τραγούδια και παίξαμε μαζί τους μερικά παιχνίδια στην πυρά. Ήταν συγκινητικό όμως, όταν η Αρχηγός μας φώναξε στον κύκλο, όλους τους προηγούμενους Αρχηγούς Συστήματος που ήταν στην εκδήλωσή μας. Πρώτη φορά στη ζωή μου τους είδα όλους μαζί. Θυμάμαι ακόμα τα ονόματά τους: Βαγενάς Παναγιώτης, Σιμάτος Ηλίας-Ελάφι, Τουμασάτος Γεράσιμος-Λέων, Κοτσέλης Παναγιώτης – Γεράκι, Πέτρος Νάζος, Κάκιας Θανάσης, Άγγελος Δενδρινός – Ασπρόλυκος, Χαράλαμπος Δενδρινός – Γκριζόλυκος, Μαυροειδής Παναγιώτης – Μπακήρα, Αναγνωστόπουλος Γιώργος – Γεράκι, Καλατζής Γιώργος – Βίσωνας, Πατινιωτάκης Κώστας – Πιγκουίνος. Μας είπαν ιστορίες από τα παλιά και όλοι μας είχαμε στήσει αυτιά, να μην μας φύγει λέξη. Άραγε θα τα θυμάμαι και εγώ όλα όταν μεγαλώσω τόσο? Τους χαρίσαμε και την πρώτη έκδοση του λευκώματός μας. Είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο με φωτογραφίες. Είσαι και εσύ μέσα!!

Ξέρεις ποιος άλλος ήρθε στην πυρά? Ο γιος και ο εγγονός του Αρχηγού Κωνσταντίνου Αυγουστίνου. Δεν το πίστευα!! Χρόνια τώρα ακούω αυτό το όνομα, ειδικά κάθε φορά που ανεβαίνω στο καταφύγιό μας στην Πάρνηθα. Δεν περίμενα ποτέ όμως πως θα γνώριζα κάποιον από την οικογένειά του! Μακάρι να έρχονται να μας βλέπουν συχνά. Να τους δείξουμε και το καταφύγιο..

Στο τέλος είδαμε όλοι μαζί φωτογραφίες από τα 100 μας χρόνια. Έπειτα κάναμε έναν κύκλο και όλοι μαζί είπαμε την κραυγή του Συστήματος. Δεν την έχω ξανακούσει να αντηχεί τόσο δυνατά. Ήταν συγκλονιστικό!

Το τραγούδι του αποχωρισμού σήμανε και την λήξη. Άραγε ο Θεός που αδιάκοπα μας βλέπει από ψηλά, θα μας ενώσει κάποτε όλους μαζί ξανά…?

Ήταν μια πολύ ωραία βραδιά, μια ξεχωριστή στιγμή για μένα!

Μακάρι να ήσουν και εσύ εκεί, μαζί μας..