Είναι Κυριακή 27 Δεκεμβρίου και η Κοινότητα έχει μαζευτεί πρωί πρωί στην Λέσχη. Ναι ξεκινάει η χειμερινή εκδρομή. Με πολύ κέφι και ενθουσιασμό επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν και το ταξίδι ξεκίνησε, με προορισμό την Βυτίνα. Πηγαίνοντας προς την Βυτίνα δεν θα μπορούσαμε να μην σταματήσουμε στην γραφική Δημητσάνα για να επιστεφτούμε το υπαίθριο μουσείο Υδροκίνησης. Η ξενάγηση στο μουσείο μας έφερε πιο κοντά στην εποχή της Επανάστασης και μας βοήθησε να γνωρίσουμε την μεγάλη συμβολή της Δημητσάνας σε αυτήν.
Φτάνοντας στην Βυτίνα και μετά την εγκατάσταση μας στο Δημοτικό σχολείο, όπου μας φιλοξένησε, ξεκίνησαν τα παιχνίδια. Το απογευματάκι δεν θα μπορούσαμε να μην βγούμε μια βόλτα στο χωριό ώστε να μάθουμε από τους ντόπιους την ιστορία της Βυτίνας και να περπατήσουμε στα μικρά και γραφικά σοκάκια της. Το επόμενο πρωί μας βρήκε να ετοιμάζουμε τα σακίδιά μας για να επισκεφτούμε το καταφύγιο του Μαινάλου. Αφού φτάσαμε με ΚΤΕΛ μέχρι το χωριό Λεβίδι, ξεκινήσαμε την πορεία μας. Η πορεία για το καταφύγιο ήταν αρκετά ανηφορική και πολύωρη καθώς ανεβήκαμε από τα 800μ υψόμετρο στα 1600μ όπου βρισκόταν το καταφύγιο. Το γεγονός αυτό δεν μας πτόησε καθώς η θέα ήταν μαγευτική. Φτάνοντας στο καταφύγιο το ζεστό τσάι και η φωτιά από το τζάκι ήταν ότι έπρεπε. Αφού ξεκουραστήκαμε ξεκινήσαμε τις δραστηριότητες του Ομίλου Προγράμματος ακονίζοντας το μυαλό μας με γρίφους και αινίγματα καθώς και με διάφορες γνώσεις. Τα βράδυ μας βρήκε στην τραπεζαρία του καταφυγίου παρέα με το τζάκι να συζητάμε για την εξάρτηση των νέων από την τεχνολογία. Κοιμηθήκαμε όμως νωρίς γιατί η επόμενη μέρα είχε πολύ πρωινό ξύπνημα.
Το επόμενο πρωί και ώρα 06:30 ακούστηκε το ξυπνητήρι, ήταν ώρα να σηκωθούμε και να ετοιμαστούμε για την ανάβασή μας στην κορυφή του Μαινάλου, όπως ακριβώς και έγινε. Σηκωθήκαμε, φάγαμε το δυναμωτικό πρωινό μας και ξεκίνησε η ανάβαση. Ο καιρός ήταν με το μέρος μας, αν το ημερολόγιο δεν έδειχνε 29 Δεκεμβρίου, θα μπορούσε να πει κανείς πως ήταν καλοκαίρι. Η πορεία για την κορυφή ήταν αρκετά βατή και αν κάποια σημεία ήταν δύσκολα, με την απαραίτητη προσοχή έγιναν εύκολα. Μετά από δυο ώρες όλοι μας πατήσαμε στην κορυφή του Μαινάλου, Οστρακίνα στα 1.981μ υψόμετρο. Η θέα ήταν τόσο μαγευτική που σου έκοβε την ανάσα. Η χαρά και η ικανοποίηση των Ανιχνευτών φαινόταν στα πρόσωπά τους. Ο δυνατός ήλιος και ο καλός καιρός μας επέτρεψαν να κάτσουμε περισσότερη ώρα στην κορυφή, να βγάλουμε φωτογραφίες και να χαζέψουμε τον κόσμο από ψηλά. Γυρνώντας στο καταφύγιο γεμάτοι ικανοποίηση ξεκουραστήκαμε, φάγαμε και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
Το απόγευμα βρισκόμασταν ξανά στην Βυτίνα όπου πραγματοποιήσαμε ένα παιχνίδι με θέμα την ανασκόπηση της χρονιάς που πέρασε καθώς και ένα βραδινό με σκιτσομαχίες που προκάλεσε αρκετό γέλιο. Το επόμενο πρωί αφού παίξαμε κάποια ζωηρά παιχνίδια κατευθυνθήκαμε στην πλατεία του χωριού για να πραγματοποιήσουμε την τελευταία έρευνα μας με θέμα τα παραδοσιακά προϊόντα της Βυτίνας μιας και φημίζεται για αυτά. Τέλος αφού κάναμε μια βόλτα στο δασάκι της Βυτίνας με τα πολλά και πανύψηλα δέντρα, γυρίσαμε στο σχολείο για να μαζέψουμε και να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής, καθώς η χειμερινή μας εκδρομή είχε τελειώσει.
Η εμπειρία που πρόσφερε αυτή η εκδρομή ήταν μοναδική και όλοι μας θα την θυμόμαστε με χαρά και ικανοποίηση. Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλους τους Ανιχνευτές για την κατάκτηση της κορυφής του Μαινάλου, σας εύχομαι να κατακτήσετε πολλές ακόμα κορυφές γιατί μπορείτε και είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρετε.
Βεραντάκου Ιωάννα – Κοάλα, Α.Κ.Α
