Μια μικρή αντιπροσωπεία του Συστήματος έψαλε σήμερα 24 Δεκεμβρίου 2015 τα κάλαντα στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, κ.Ιερώνυμο.
Αφού την προηγούμενη εβδομάδα η Καθηγήτρια Ραβί μας μετέδωσε μερικές από τις γνώσεις της για τα ορυκτά και τα πετρώματα ήρθε η ώρα να δούμε ακόμα πιο πολλά από κοντά. Έτσι αυτό το Σάββατο επισκεφθήκαμε το Μουσείο Ορυκτολογίας & Πετρολογίας του Ε.Κ.Π.Α. Επίσης έπρεπε να πάμε στον Διευθυντή και καθηγητή του Πανεπιστημίου Ορυκτολογία τις Ινδίας και να του δώσουμε τον μαγικό λίθο! Φτάνοντας λοιπόν στο μουσείο μας έπιασε ένα άγχος από τον κόσμο που περίμενε να περάσει να δει τα εκθέματα. Αλλά σε λίγη ώρα όλα έγιναν καλά μιας και περάσαμε μέσα χωρίς καμία καθυστέρηση, αφού η καθηγήτρια Ραβί είχε ενημερώσει πως θα πάμε! Τα ορυκτά πολλά και το ενδιαφέρον να ακούσουμε για αυτά τεράστιο!!! Τα Λυκόπουλα άκουσαν λίγα λόγια για κάποια από αυτά, είδαν την διαφορά ενός ορυκτού που φωσφορίζει και ενός που απλά φωτίζεται και φυσικά έψαξαν να βρουν ορυκτά και πήραν ο καθένας ένα σπίτι του!!! Εκεί είδαμε αμέθυστο, χαλαζία, σιδηροπυρίτη, οπάλιο και άλλα πολλά! Μόλις τελειώσαμε από όλα αυτά, ο Σωκράτης μας έκανε την παρουσίαση της Ε.Α φίλου των πουλιών από τον τομέα Ζωής Υπαίθρου! Μπράβο σου Σωκράτη για την παρουσίαση, περιμένουμε κι άλλες ακόμα από σένα! Τέλος να συγχαρούμε την Εύα & τον Σωκράτη που πήραν το Α’ Αστέρι και την Δήμητρα και τον Άγγελο που πήραν το Β’ Αστέρι!!! Συγχαρητήρια Λυκόπουλα!!! Περιμένουμε να δούμε πολλά ακόμα από εσάς!!! Τώρα πια μια νέα περιπέτεια περιμένει την Αγέλη…
Τι σημαίνει αυτό άραγε;; Τι περιμένει από την επόμενη εβδομάδα η Αγέλη;;;
Λίγα λόγια για το διαμάντι από την Έλενα:
Το διαμάντι είναι περίφημο ορυκτό, για την ισχυρή λάμψη του και την πολύ μεγάλη σκληρότητά του. Αποτελείται από καθαρό άνθρακα. Η λαμπρότητα που έχει το κάνει τον πιο πολύτιμο και περιζήτητο πολύτιμο λίθο. Το βάρος του μετριέται σε καράτια. Η ονομασία του προέρχεται από την ελληνική λέξη «δαμάζω + το στερητικό ‘α» καθώς στην αρχαιότητα όλες οι σκληρές πέτρες, που ήταν αδύνατο να υποστούν κατεργασία ονομάζοντας αδάμαντες. Λέγεται ότι τα πρώτα διαμάντια βρέθηκαν στην Ινδία. Τα διαμάντια στη φυσική τους κατάσταση είναι ημιδιαφανή, διαφανή ή ακόμα και αδιαφανή και οι χρωματισμοί τους ποικίλουν. Άχρωμα, γκρίζα, μπλε, κόκκινα, κίτρινα, πράσινα ή και μαύρα. Αυτά που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή κοσμημάτων είναι διαφανή και άχρωμα. Συχνά οι κρύσταλλοι του διαμαντιού περιέχουν και άλλα ορυκτά, όπως γραφίτη, χλωρίτη, ζιρκόνιο, αιματίτη κ. ά. Αν και είναι το σκληρότερο ορυκτό που υπάρχει, το διαμάντι είναι εύθραυστο, όπως όλα τα σκληρά υλικά. Έτσι, αν ένα μεγάλο σχετικά διαμάντι πέσει επάνω σε μια σκληρή επιφάνεια, μπορεί να σπάσει σε μικρότερα κομμάτια.
Η Αγέλη χρειαζόταν τη βοήθεια ενός ειδικού γα να μάθει τι έπρεπε να κάνει με το μαγικό λίθο. Για καλή μας τύχη το Σάββατο 21/11 είχαμε στη λέσχη μαζί μας την ορυκτολόγο Δρ. Ραβί, από ένα πανεπιστήμιο της Ινδίας. Με τη Δρ. Ραβί μάθαμε για πολύτιμους λίθους και τα πολύτιμα ορυκτά που βρίσκονται στα εδάφη της Ελλάδας, για να τα συγκρίνουμε με το μαγικό λίθο σε περίπτωση που μάθουμε κάτι γι’ αυτόν. Έπειτα, για να δείξουμε κι εμείς στη Δρ. Ραβί τι καλά πράγματα κάνουμε εδώ στην Αγέλη, η Παναγιώτα έκανε την Ερασιτεχνική Ασχολία της Ζωγραφικής και η Έλενα έκανε την Ερασιτεχνική Ασχολία της Μουσικής. Μπράβο και στα δυο Λυκόπουλα και περιμένουμε με χαρά τις επόμενες Ερασιτεχνικές Ασχολίες σας! Με τη σειρά της η Δρ. Ραβί μας μίλησε για το επάγγελμά της, συγκεκριμένα πως μελετάει τα ορυκτά και καλύτερο απ’ όλα μας παρουσίασε τη ποικίλη συλλογή των πετρωμάτων της! Μόλις τελείωσε η έκθεση των ορυκτών, η Δρ. Ραβί μας ανακοίνωσε πως η δύναμη της πέτρας έπρεπε να φυλάσσεται σε κάποιο ιδιαίτερο και ασφαλές χώρο. Τα Λυκόπουλα έχοντας μάθει πολλά για τους πολύτιμους λίθους έπρεπε να πάνε το μαγικό λίθο στο κατάλληλο μέρος. Η αποστολή μας να βοηθήσουμε τον Μόγλη και το Δάσος του Σιονί πλησιάζει το τέλος της…
Αγαπητέ Αρχηγέ,
Την Κυριακή 8 Νοεμβρίου του 2015 το αγαπημένο μας Σύστημα έκλεισε τα 100 του χρόνια! Ένας ολόκληρος αιώνας ζωής πέρασε!! Πόσα παιδιά σαν κι εμένα να έζησαν άραγε μέσα στην Αγέλη, την Ομάδα και την Κοινότητα του Συστήματος?
Όπως ξέρεις γιορτάσαμε αυτή την ξεχωριστή μέρα, με μια μεγάλη πυρά, στο θέατρο στο λόφο του Κολωνού. Ήρθε πολύς κόσμος..γονείς, φίλοι, παλαιοί Αρχηγοί, Πρόσκοποι και Βαθμοφόροι του Συστήματος, και άλλοι, σπουδαίοι κύριοι που όπως μάθαμε ήταν μέλη του διοικητικού συμβουλίου του ΣΕΠ. Πολλοί ήταν παππούδες, όμως αψήφησαν το κρύο και έκατσαν μαζί μας τόσες ώρες. Τους χάζευα και τους θαύμαζα που τραγουδούσαν με τόση χαρά. Δεν είχαν ξεχάσει ούτε στίχο από τα τραγούδια μας!
Οι Ενωμοτάρχες της Ομάδας, ένα από τα παλαιότερα Λυκόπουλα και ένας από τους μεγαλύτερους Ανιχνευτές, είπαν την ευχή της πυράς:
«Σαν τις φλόγες π’ανάβουν σ’αυτή την φωτιά, έτσι ας ανάψει μέσα μας το αίσθημα της αγάπης και του αλτρουισμού.
Σαν τον καπνό που απλώνεται σε κάθε μεριά του ορίζοντα, έτσι ας απλωθεί σ’όλο τον κόσμο η ωραία προσκοπική ιδεολογία μας.
Σαν τις σπίθες που πέφτουν κα σβήνουν, έτσι ας σβήσουν μέσα μας τα κακά συναισθήματά μας.
Σαν την ζεστασιά που μας χαρίζει η καλή μας φωτιά, έτσι ας ζεστάνουν τις καρδιές των ανθρώπων οι καθημερινές καλές μας πράξεις.
Σαν τις 100 μικρές φλόγες που θα ανάψουν από την πυρά μας, έτσι ας θυμηθούμε τα τόσα χρόνια που περάσανε και ας φέρουμε κοντά μας απόψε και τους αδελφούς Προσκόπους που δεν είναι πια μαζί μας…»
Και έπειτα άναψαν τα 100 κεριά που φώτιζαν την βραδιά μας, σαν μικρά αστέρια στη γη.
Είδαμε πολλούς παλιούς Βαθμοφόρους του Συστήματος να διευθύνουν τραγούδια και παίξαμε μαζί τους μερικά παιχνίδια στην πυρά. Ήταν συγκινητικό όμως, όταν η Αρχηγός μας φώναξε στον κύκλο, όλους τους προηγούμενους Αρχηγούς Συστήματος που ήταν στην εκδήλωσή μας. Πρώτη φορά στη ζωή μου τους είδα όλους μαζί. Θυμάμαι ακόμα τα ονόματά τους: Βαγενάς Παναγιώτης, Σιμάτος Ηλίας-Ελάφι, Τουμασάτος Γεράσιμος-Λέων, Κοτσέλης Παναγιώτης – Γεράκι, Πέτρος Νάζος, Κάκιας Θανάσης, Άγγελος Δενδρινός – Ασπρόλυκος, Χαράλαμπος Δενδρινός – Γκριζόλυκος, Μαυροειδής Παναγιώτης – Μπακήρα, Αναγνωστόπουλος Γιώργος – Γεράκι, Καλατζής Γιώργος – Βίσωνας, Πατινιωτάκης Κώστας – Πιγκουίνος. Μας είπαν ιστορίες από τα παλιά και όλοι μας είχαμε στήσει αυτιά, να μην μας φύγει λέξη. Άραγε θα τα θυμάμαι και εγώ όλα όταν μεγαλώσω τόσο? Τους χαρίσαμε και την πρώτη έκδοση του λευκώματός μας. Είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο με φωτογραφίες. Είσαι και εσύ μέσα!!
Ξέρεις ποιος άλλος ήρθε στην πυρά? Ο γιος και ο εγγονός του Αρχηγού Κωνσταντίνου Αυγουστίνου. Δεν το πίστευα!! Χρόνια τώρα ακούω αυτό το όνομα, ειδικά κάθε φορά που ανεβαίνω στο καταφύγιό μας στην Πάρνηθα. Δεν περίμενα ποτέ όμως πως θα γνώριζα κάποιον από την οικογένειά του! Μακάρι να έρχονται να μας βλέπουν συχνά. Να τους δείξουμε και το καταφύγιο..
Στο τέλος είδαμε όλοι μαζί φωτογραφίες από τα 100 μας χρόνια. Έπειτα κάναμε έναν κύκλο και όλοι μαζί είπαμε την κραυγή του Συστήματος. Δεν την έχω ξανακούσει να αντηχεί τόσο δυνατά. Ήταν συγκλονιστικό!
Το τραγούδι του αποχωρισμού σήμανε και την λήξη. Άραγε ο Θεός που αδιάκοπα μας βλέπει από ψηλά, θα μας ενώσει κάποτε όλους μαζί ξανά…?
Ήταν μια πολύ ωραία βραδιά, μια ξεχωριστή στιγμή για μένα!
Μακάρι να ήσουν και εσύ εκεί, μαζί μας..
Το Σάββατο 14/11/2015 η Αγέλη είχε μια αποστολή! Να πάει στο Δάσος του Σιονί για να βρει τον μαγικό λίθο! Και έτσι έγινε! Ο δρόμος μακρύς και δύσκολος, αλλά φτάσαμε έγκαιρα. Το δάσος μαγευτικό όπως και περιμέναμε φυσικά! Μόνο που κάπου εκεί τριγύριζε ο τίγρης Σερχάν, που ψάχνει και εκείνος το λίθο! Ξεκινήσαμε λοιπόν την περιήγησή μας στο δάσος. Μάθαμε πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε στο δάσος, πως πρέπει να κινούμαστε προσεκτικά σε αυτό και φυσικά να καταφέρουμε να γίνουμε παρατηρητικοί για να βρούμε το λίθο. Ακολουθήσαμε τα σημάδια τω ζώων του δάσους, που μας βοήθησαν για να βρούμε πρώτοι τον πολύτιμο λίθο. Τέλος περάσαμε μια σειρά από δοκιμασίες, που είχαν σχέση με την συνεργασία και την ετοιμότητα και καταφέραμε να βρούμε το λίθο! Φεύγοντας προσέξαμε μήπως ανακάλυψε τα ίχνη μας ο Σερχάν. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής και έτσι κρύψαμε το λίθο στην Εστία μας.
Όμως τι θα κάνουμε μαζί του;; Υπάρχει κάποιος που μπορεί να μας βοηθήσει;;;
Το Σάββατο που μας πέρασε είχαμε πολλά καιδιάφορα να κάνουμε! Για αρχή ο Παναγιώτης μετά από προσπάθεια κατάφερε να πάρει το σήμα του τομέα της Σωματικής Αγωγής, αφού επιτυχώς έκανε όλες τις Ερασιτεχνκές Ασχολίες που έπρεπε! Παναγιώτη μπράβο!!! Η Αγέλη γνωρίζοντας πως είχε ένα δύσκολο εγχείρημα. Τα Λυκόπουλα έπρεπε να αποκτήσουν την έγκριση του αγέλαστου αρχηγού των βουβάλων, του Ράμμα προκειμένου να πάρουν τον χάρτη που οδηγούσε στη μαγική λίθο.
Όντας ηγέτης ο Ράμμα πίστευε πολύ στην δικαιοσύνη και ήθελε να βεβαιωθεί πως ο χάρτης θα βρισκόταν στα χέρια άξιων Λυκοπούλων. Οπότε τα Λυκόπουλα δεν χάσανε στιγμή να δείξουν πως είναι δίκαια και γνωρίζουν να συμμορφώνονται στους κανόνες, μέσα από τις δοκιμασίες του Ράμμα. Έδειξαν και στον Ράμμα μέχρι και τον χορό των Μπάτερλοκ, που γνωρίζουν μόνο τα Λυκόπουλα! Έπειτα ο Ράμμα το έκρινε πρέπον να δείξει συνόπτικά στην Αγέλη πως βγαίνουν οι νόμοι μέσα σε μια κοινωνία και πως οφείλουν να είναι ώστε να είναι δίκαιοι για όλους τους πολίτες. Φυσικά κάναμε καλή εντύπωση αφού ο Σωκράτης έκανε παρουσίαση από τον τομέα της Ζωής Υπαίθρου, φίλου των λουλουδιών και η Δήμητρα παρουσία από τον τομέα της Πνευματικής Καλλιέργειας, του παρατηρητή! Συγχαρητήρια Λυκόπουλα για τις πολύ καλές σας παρουσιάσεις!
Με όλα αυτά ο Ράμμα συμπέρανε πως τα Λυκόπουλα όντως άξιζαν τον χάρτη, τον οποίο μας εμπιστεύτηκε λίγο πριν την αποχώρησή του. Για άλλη μια φορά η Αγέλη έφτασε λιγο πιο κοντά στο στόχο της και το αίσθημα της ικανοποίσης δεν ήταν λίγο. Τώρα όμως μένει να βρούμε την λίθο.
Πως θα τα πάει την επόμενη φορά η Αγέλη;
Χάθι
Σάββατο ξανά και όλοι μας πιστοί στην δράση της Αγέλης! Γεμάτοι όρεξη και ενθουσιασμό ήμασταν έτοιμοι για άλλη μια δράση! Στην παρέα μας αυτή την φορά είχαμε τον Ίκκι τον σκατζόχοιρο, ο οποίος ήταν εκεί για να μας πει για μια παλιά ιστορία… Από τα αρχαία χρόνια ένας μύθος λέει πως στο Δάσος του Σιονί υπήρχε ένας μαγικός λίθος που αν τον έβρισκες θα γινόσουν Βασιλιάς του Δάσους. Αυτό το έμαθε ο Σερχάν ο τίγρης και φυσικά θέλει να τον βρει. Έτσι ο Ίκκι μας ζήτησε να τον βρούμε εμείς πριν από εκείνον! Έτσι μας εξήγησε πως η υπευθυνότητα και η συνεργασία επηρεάζει την αναζήτηση αυτή. Εμείς τον ακούσαμε προσεκτικά και κάναμε όσα μας ζήτησε. Τώρα πρέπει να βρούμε τον χάρτη που θα μας δείξει την τοποθεσία του λίθου…
Άραγε ο Ράμμα, ο αρχηγός των βούβαλων να μας θεωρεί αρκετά άξιους και σωστούς για να μας το δώσει;;;
Ακέλα
Το προσφυγικό ζήτημα αποτελεί γεγονός που απασχολεί σε μεγάλο βαθμό τον ελληνικό προσκοπισμό, οπότε σαφώς η Αγέλη μας δεν έμεινε αμέτοχη! Οι μόνοι ήρωες που εμφανίστηκαν σε αυτή τη δράση του Σαββάτου ήταν τα ίδια τα Λυκόπουλα, που έβαλαν τα δυνατά τους για να βοηθήσουν στο μεγαλύτερο σκοπό του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων να βοηθήσει στους πρόσφυγες που βρίσκονται στα σύνορά μας.
Από την αρχή της δράσης υπήρχε κλίμα αλληλεγγύης, που εκφραζόταν από το βίντεο που προβάλαμε στη λέσχη μέχρι ακόμη και τα παιχνίδια που παίξαμε. Πλέον, έχοντας καταλάβει τη σημασία της δράσης μας και μαζεύοντας όλη μας την προθυμότητα για το καλό, η Αγέλη χωρίστηκε σε δυο ομάδες και βγήκε στους δρόμους των Σεπολίων κουβαλώντας μικρές χάρτινες βαρκούλες που επάνω είχαν γραμμένες λέξεις με μεγάλη σημασία όπως αγάπη, ειρήνη, αλληλεγγύη από τα Λυκόπουλα. Με κάθε ευκαιρία που μας παρουσιαζόταν επισκεπτόμασταν τα μαγαζιά της γειτονιάς, για να ενημερώσουμε σχετικά με την συλλογή φαρμάκων που διεξάγεται από το ΣΕΠ σε συνεργασία με τους «Γιατρούς του Κόσμου». Επίσης, για όσα μαγαζιά ήταν πρόθυμα παρείχαμε ενημερωτικές αφίσες, για να κολληθούν στις βιτρίνες τους και να ενημερώνονται οι περαστικοί. Κατά την εξόρμηση ο αριθμός των φυλλαδίων που βρισκόταν στα χέρια μας μειωνόταν συνεχώς, όμως αυτό που μας χαροποίησε πάνω απ’ όλα είναι ότι μας έτυχαν στο δρόμο φαρμακεία που γενναιόδωρα μας έδωσαν φάρμακα.
Επιστρέφοντας στη λέσχη όλοι νιώθαμε περήφανοι για τους εαυτούς μας, με τα καραβάκια μας να είναι γεμάτα με φάρμακα. Μετά το τέλος της δράσης αποχωρήσαμε όλοι με ένα αίσθημα ικανοποίησης και χαράς, γνωρίζοντας πως με την πράξη μας θα κάναμε τις ζωές μερικών ανθρώπων λίγο καλύτερες.
