Συντάκτης: Λέαινα

Την Κυριακή 1 Δεκεμβρίου η Κοινότητα μας είχε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει  μια δράση διαφορετική από τις υπόλοιπες. Ήταν δράση Προσφοράς. Γι αυτό το λόγο επισκεφθήκαμε το Ίδρυμα Παιδόπολης παράρτημα του  «Μητέρα» το οποίο βρίσκεται στον Άλιμο, και είναι υπεύθυνο για παιδιά που ο εισαγγελέας έκρινε πως η οικογένεια τους δεν ήταν  πλέον κατάλληλη να τα μεγαλώσει.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς? Τις ορθάνοιχτες αγκαλιές όλων μόλις μας είδαν? Τα βλέμματα ανυπομονησίας προκειμένου να ξεκινήσουμε τα παιχνίδια που είχαμε προετοιμάσει? Τα χεράκια που μας έσφιγγαν δυνατά από τη χαρά? Τα παιχνίδια που έγιναν και μας έφεραν πιο κοντά στα παιδιά και μας θύμισαν τι σημαίνει να είσαι παιδί?

Άραγε τι σημαίνει να είσαι παιδί? Παιδί σημαίνει να είσαι αθώος στη ψυχή και το σώμα. Να τρέχεις πάνω-κάτω ανέμελος δίχως σκοτούρες να βαραίνουν το μυαλό σου. Παιδί σημαίνει να βλέπεις στον ουρανό καράβια και ομπρέλες. Παιδί σημαίνει να κάνεις ότι διατάζει η καρδιά σου και όχι ότι επιβάλλει ο καθωσπρεπισμός της σύγχρονης κοινωνίας.

Ένα είναι όμως το μόνο σίγουρο. Τα παιδιά πρέπει να εισπράττουν την αγάπη και την φροντίδα όπως τα λουλούδια τον ήλιο και το νερό. Γιατί και τα παιδιά είναι λουλούδια. Πρέπει να τα φροντίζεις για να μην μαραθούν. Να τα αγαπάς για να ανθίσουν. Να τα δυναμώσεις για να αντέξουν στα χτυπήματα του αέρα, που θα γίνουν τα χτυπήματα στη ζωή.

Νικήτας Θεοδωρικάκος – Ερωδιός

(Υ.Γ. Για λόγους ασφαλείας των παιδιών, δεν μας επιτρέπεται να δημοσιεύσουμε φωτογραφίες από τη δράση μας, στις οποίες να φαίνονται τα πρόσωπά τους)

Την Κυριακή 24 Νοεμβρίου η Κοινότητα μας πραγματοποίησε  δράση σχετικά με την ανάβαση σε ψηλά και δύσκολα βουνά και ειδικότερα για τις αποστολές στο βουνό Έβερεστ. Αρχικά ο όμιλος μας παρουσίασε μερικές πληροφορίες  για το βουνό Έβερεστ. Μάθαμε λοιπόν πως τo όρος Έβερεστ είναι το ψηλότερο βουνό της οροσειράς των Ιμαλαΐων και η κορυφή του το υψηλότερο σημείο της Γης πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, σε υψόμετρο 8.848 μέτρων.  Πρώτοι που κατάφεραν να ανέβουν στην κορυφή ήταν ο Έντμουντ Χίλαρι (1919-2008) και ο Τένζινγκ Νορκέι στις 29 Μαΐου του 1953. Μέχρι το τέλος της ορειβατικής σεζόν του 2010, το κατόρθωμά τους επαναλήφθηκε άλλες 5.104 φορές από περίπου 3.142 ανθρώπους, ενώ 219 ήταν οι ορειβάτες που πέθαναν προσπαθώντας να φτάσουν στην κορυφή. Ύστερα μας ενημέρωσαν για τον εξοπλισμό που πρέπει να έχει κάποιος ώστε να επιτύχει το κατόρθωμα να ανέβει ψηλά και δύσκολα βουνά όπως το Έβερεστ. Αμέσως μετά μεταβήκαμε στο Ευγενίδιο Πλανητάριο και παρακολουθήσαμε την προβολή με θέμα το Έβερεστ.

Στέλιος Σπύρου , Σκαντζόχοιρος

   Την Κυριακή 17/11 η Κοινότητά μας πήγε μια «μικρή» εκδρομή με ποδήλατα. Από τον σταθμό του ηλεκτρικού στην Νέα Ιωνία άρχισε η διαδρομή μας για να πάμε στην Πάρνηθα, με τελικό προορισμό τα Βασιλικά κτήματα. Η διαδρομή ήταν καταπληκτική γεμάτη δέντρα, φυτά και πολλή σκιά. Ενδιάμεσα κάναμε κάποια “μικρά” διαλείμματα για να ξεκουραστούμε αλλά και να κολατσίσουμε. Στα Βασιλικά κτήματα , απολαύσαμε το μεσημεριανό μας και περιηγηθήκαμε στο χώρο. Ο όμιλος της δράσης μας μετέφερε πολλές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το καθένα από τα κτίρια εκεί. Έτσι μάθαμε πως το Τατόι έχει την προϊστορία του, που ξεκινά από την Αρχαία Δεκέλεια  και καταλήγει στα τρία οθωμανικά τσιφλίκια Τατόι, Μαχούνια και Λιόπεσι, που συνενώθηκαν το 1835 στα χέρια του Σκαρλάτου Σούτσου και επί δεκαετίες κατόπιν υπήρξαν κρησφύγετα ληστών. Όμως, η πραγματική του ιστορία αρχίζει το 1872, με την αγορά του από τον Γεώργιο Α΄. Tο 1898, έπειτα από διαδοχικές αγορές, αλλά και με την παραχώρηση στον Βασιλέα από τη Βουλή ως ιδιωτική περιουσία τού πρώην εθνικού κτήματος Μπάφι, το Τατόι απέκτησε τη μέγιστη έκτασή του: 47.427 στρέμματα. Παράλληλα με τη στρεμματική του μεγέθυνση, προχώρησε δραστήρια η οργάνωση της διαχείρισής του και η ανάπτυξη της υποδομής του. Στα έργα αυτά, απολύτως πρωτοπόρα στην Ελλάδα της εποχής, προϊστάμενος ήταν ο Λουδοβίκος Μύντερ (1873-1892), Δανός δασολόγος και φιλέλληνας, καθώς και, στη συνέχεια, ο διάδοχός του στη διεύθυνση του κτήματος Ότο Βάισμαν (1893-1914). Πρώτα από όλα, όμως, το Τατόι είναι το προσωπικό δημιούργημα του Γεωργίου Α΄, που το σχεδίασε ως ένα κτήμα αναψυχής στο οποίο κυρίαρχο λόγο θα έχει το δάσος και δευτερεύοντα τα οικοδομήματα.Το πρώτο σπίτι που περατώθηκε το 1874 ήταν ένα απλό διώροφο σπίτι ελληνοελβετικού ρυθμού, το οποίο προοριζόταν όχι ως ανάκτορο αλλά ως βασιλικός ξενώνας, χρήση για την οποία ουδέποτε διατέθηκε.

   Πέρα όσων μάθαμε για τα Βασιλικά ανάκτορα, μάθαμε και πως πρέπει να κυκλοφορούμε με ασφάλεια στο δρόμο όταν είμαστε με ποδήλατο. Αυτή η δράση πιστεύω θα μείνει σε όλους μας αξέχαστη και από την πλευρά του πόνου λόγω των 37χλμ. που διανύσαμε αλλά και σαν μια διασκεδαστική εμπειρία.

   Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Άγγελο Αργυρόπουλο, στον Λύκο, στην Βίδρα, στην Ευανθία Αναστασίου, στο Πάντα, στο Σκαθάρι, στον Γιάννη Φριλίγκο και στον Μιχάλη Κεραμά που δανείζοντας μας τα ποδήλατά τους, έκαναν την δράση μας εφικτή!

Γεωργουλάκη Γεωργία – Ανδρομέδα

Την Κυριακή 9 Οκτωβρίου η Κοινότητα μας είχε την  ευκαιρία να φιλοξενήσει την Ψυχολόγο και υπεύθυνη σε κέντρο παιδιών με αυτισμό κα Ξένια Γεωργίου. Το θέμα το οποίο είχαμε επιλέξει να συζητήσουμε ήταν οι εξαρτήσεις και κατά πόσο αυτές έχουν σχέση με την ψυχολογία του ανθρώπου. Ο όμιλος ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την δράση είχε δημιουργήσει ένα ερωτηματολόγιο με διάφορες ερωτήσεις σχετικά με το θέμα αυτό. Οι απορίες πολλές, οι απαντήσεις σωστές και πολύ ικανοποιητικές. Εθισμός στο αλκοόλ, τα ναρκωτικά, το τσιγάρο, ναρκισσισμός, αυτοχειρία κ.α. Όλα αυτά συνέθεσαν το πάζλ της δράσης μας, στην οποία καταφέραμε να αναπτύξουμε τους προβληματισμούς μας και να δούμε πιο καθαρά τι κρύβεται πίσω από αυτές τις ενέργειες. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κα Ξένια για αυτά τα οποία μας προσέφερε αλλά και για αυτά που προσφέρει σε αυτούς που το έχουν ανάγκη.

Νικήτας Θεοδωρικάκος-Ερωδιός