Ένας ξεχωριστός πίνακας πληροφοριών κοσμεί πλέον το καταφύγιό μας στην Πάρνηθα. Πρόκειται για τον προσωπικό πίνακα πληροφοριών του τέως Δασάρχη Πάρνηθας, Γιώργου Ντούρου, τον οποίο χρησιμοποιούσε στο ιδιωτικό του γραφείο για να αναρτά χάρτες, σημειώσεις και πληροφορίες για το βουνό που τόσο αγαπούσε. Κατά τα 16 χρόνια της παρουσίας του στην Πάρνηθα, συνέβαλε με όλες του τις δυνάμεις στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος του βουνού και η συγκυρία τα έφερε να είναι Δασάρχης όταν το Σύστημά μας ξεκίνησε τις διαδικασίες για την άδεια χρήσης του μέχρι τότε εγκαταλελειμμένου καταφυγίου στο Κατσιμίδι.
Η δωρεά του πίνακα έγινε από την οικογένειά του στην μνήμη του, και θα βρίσκεται εκεί πάντα να μας θυμίζει την στήριξή του στον προσκοπισμό και το Σύστημά μας καθώς και να μας εμπνέει με το παράδειγμά του και την αγάπη του προς το περιβάλλον και ειδικά προς την Πάρνηθα, το βουνό που τόσα και τόσα χρόνια φιλοξενεί τις εκδρομές μας.
Η κραυγή της Κατασκήνωσής μας που κλείνει σε 4 φράσεις όλο το νόημα και το συναίσθημα των 10 ημερών που όλο το Σύστημα πέρασε μαζί τον Ιούλιο που μας πέρασε..
Κατασκήνωση Αυστρία..
Μετά από μεγάλη προσπάθεια και πολύ πείσμα η ημέρα της αναχώρησής μας είχε πλέον φτάσει. 14 Ιούλη 2016.. Σύσσωμο το Σύστημα στη Λέσχη για μια μοναδική και επετειακή Κατασκήνωση στο προσκοπικό κέντρο του Zellhof στην Αυστρία. Ο ενθουσιασμός να περισσεύει, η συγκίνηση να πασχίζει να κρυφτεί, τα χαμόγελα καρφιτσωμένα!!
Ένα ταξίδι μες στα κύμματα, μια πολύωρη διαδρομή μέσα στο πράσινο και την ευρωπαϊκή δροσιά, όμως εμείς απτόητοι και ακούραστοι. Ανυπόμονοι να αντικρύσουμε τον προορισμό μας. Να γνωρίσουμε τους νέους μας φίλους. Να ζήσουμε την περιπέτεια εκτός συνόρων.. Προσδοκίες που φυσικά δεν διαψεύστηκαν ούτε στο ελάχιστο κατά την άφιξή μας. Το Zellhof φιλόξενο όπως και στο παρελθόν, μας υποδέχτηκε και μας φιλοξένησε για 7 αξέχαστες ημέρες!
Μια ακόμα ιστορία..
Πόσες όμορφες ιστορίες θα έχει ο καθένας μας να διηγηθεί και να θυμάται από την Κατασκήνωσή μας.. Η επίσκεψη στην όμορφη και γραφική πόλη του Σάλτσμπουργκ και το κάστρο της.. Η περιήγηση στο αλατωρυχείο και οι απότομες ξύλινες τσουλήθρες του.. Η ανάβαση στο σπήλαιο πάγου σε υψόμετρο 1700μέτρων και ο ιλιγγιώδης άνεμος που φυσούσε μόλις η πόρτα άνοιγε για να αντικρύσουμε την γιγαντιαία σπηλιά.. Η διεθνής βραδινή πυρά με τραγούδια από την κάθε χώρα.. Οι παραδοσιακές λιχουδιές που δοκιμάσαμε στη διεθνή βραδιά και ο ενθουσιασμός των ξένων για εκείνες που εμείς τους είχαμε ετοιμάσει.. Οι πελώριες κατασκευές.. Τα κανό.. Η ποδηλασία.. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς..
Ένα πρόγραμμα πλούσιο και για τα τρία τμήματα που εκμεταλλεύτηκαν κάθε ευκαιρία για νέες εμπειρίες και φιλίες και δεν άφησαν κανέναν παραπονεμένο!!
Και έπειτα από 7 γεμάτες ημέρες, στα τυπικά λήξης της Κατασκήνωσης οι κόποι χρόνων ανταμείφθηκαν για 2 Λυκόπουλα, τον Άγγελο Ισμαήλ και την Δήμητρα Δασκάλη στα οποία απονεμήθηκε ο Χρυσός Λύκος, καθώς και για 2 Στελέχη της Ομάδας μας, την Νικέλλη Μαριλένα και τη Δασκάλη Λάουρα στις οποίες απονεμήθηκε το Χρυσό Τρίφυλλο! Μια Κατασκήνωση που τα είχε πραγματικά όλα!
Μια φλόγα που δεν σβήνει..
100 χρόνια τώρα, σιγοκαίει στις καρδιές μας η φλόγα του προσκοπισμού. Παιδιά και νέοι από το 1915 και μέχρι και σήμερα, ανήκουν στο ίδιο με μας Σύστημα, ζουν με τα ίδια ιδανικά, αναζητούν την περιπέτεια, αποκτούν νέες γνώσεις, βιώνουν την παγκόσμια συναδέλφωση στην πράξη και φροντίζουν ώστε οι νέες γενιές να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες και δυνατότητες με αυτά. Με αυτό το σκεπτικό στην καρδιά, οι Βαθμοφόροι του Συστήματος, παιδιά και οι ίδιοι το 2006 έζησαν τότε την «ίδια» Κατασκήνωση στο Zellhof στην Αυστρία. Και τώρα πια θέλησαν να δείξουν όσα έζησαν στην νέα γενιά του Συστήματος. Η «αναβίωση» αυτή είχε ιδιαίτερα συγκινησιακό χαρακτήρα και βαθύ νόημα για εμάς τους Βαθμοφόρους και πάνω απ’όλα συμβόλιζε την συνέχεια!
Και ο κύκλος τώρα κλείνει..
Η Κατασκήνωση αυτή σηματοδότησε για εμάς το κλείσιμο των εορτασμών της εκατονταετίας του Συστήματος και έκλεισε με τον πιο όμορφο τρόπο τον πρώτο αιώνα της ζωής του.
Παράλληλα όμως, πολλοί ακόμα «μικρότεροι κύκλοι» έκλεισαν με την πυρά μας. Λυκόπουλα που από Σεπτέμβρη θα φορούν την προσκοπική στολή, Πρόσκοποι που σε λίγο καιρό θα πάρουν το Ανιχνευτικό τους όνομα, Ανιχνευτές που θα ενταχθούν στην παρέα των Βαθμοφόρων, αλλά και Βαθμοφόροι που θα βρεθούν με τη σειρά τους σε άλλες παρέες. Έτσι ένας υπέροχος κύκλος έκλεισε για την Ακέλα μας, Βραχνή Εμμανουέλα έπειτα από 7 χρόνια Γερόλυκος, και 4 χρόνια στο τιμόνι της Αγέλης καθώς και για την εδώ και 3 χρόνια Αρχηγό της Ομάδας μας, Κεραμά Ευτυχία – Καρδερίνα, οι οποίες με τη σειρά τους αποχώρησαν από την ηγεσία των τμημάτων τους. Δανειζόμενη τα λόγια μιας φίλης, πολλές φορές όταν ένας κύκλος κλείνει, αυτομάτως ξανανοίγει δημιουργώντας έτσι μια γερή αλυσίδα.. Αυτή την αλυσίδα εύχομαι οι 2 Αρχηγοί μας να συνεχίσουν να δυναμώνουν και να έχουν πάντοτε στην καρδιά και το μυαλό τους τις εμπειρίες που έζησαν αυτά τα χρόνια ως Αρχηγοί στα τμήματά μας. Από καρδιάς τους ευχόμαστε καλή συνέχεια στην προσκοπική και προσωπική τους ζωή!
Όμορφα και σιωπηρά έκλεισε άλλος ένας κύκλος, με τη λήξη της Κατασκήνωσης.. Ο δικός μου κύκλος, καθώς έπειτα από 6 ανεπανάληπτα χρόνια στο τιμόνι του Συστήματος, έχει πλέον έρθει η ώρα να παραδώσω την σκυτάλη. Ένα όμορφο και γλυκόπικρο αντίο στον ξάστερο ουρανό της Αυστρίας, που δεν χρειάστηκε να ειπωθεί, σήμανε πως το παιχνίδι πια τελείωσε..
Ο Σεπτέμβρης θα μας ξαναβρεί όλους μαζί, να εμψυχώσουμε και να χειροκροτήσουμε τους νέους Αρχηγούς, να βάλουμε κι άλλους «άπιαστους» στόχους, να ονειρευτούμε, να προγραμματίσουμε και να φωνάξουμε δυνατά:
«Γέλια χαρά, γέλια χαρά, 15ου Συστήματος παιδιά!»
Από καρδιάς ευχαριστούμε όλους εσάς που με κάθε τρόπο βοηθήσατε στην πραγματοποίηση αυτής της Κατασκήνωσης. Να είστε βέβαιοι πως η επιτυχία της οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και σε σας!
Καλή αντάμωση,
Η Αρχηγός Συστήματος
Λέαινα
Απονομή Χρυσού Τριφύλλου
Απονομή Χρυσού ΤριφύλλουΑπονομή Χρυσού Λύκου
Απονομή Χρυσού Λύκου
Η Αγέλη μαςΑπονομή Ειδικής Ερασιτεχνικής Ασχολίας Προστασίας ΠεριβάλλοντοςΤο επιτελείο του ΣυστήματοςΗ Κοινότητά μας
Με μεγάλη επιτυχία στέφθηκε για άλλη μια χρονιά το ετήσιο ανοιξιάτικο BBQ του Συστήματος, που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 14 Μαϊου.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς που μας τιμήσατε με την παρουσία σας και πολύ περισσότερο στην ΕΚΣ και σε εκείνους τους γονείς που ακούραστα ετοίμασαν το BBQ μας!
Φυσικά δεν ξεχνάμε τους χορηγούς μας που για άλλη μια χρονιά φρόντισαν να μην μας λήψει τίποτα!
Είχε περάσει καιρός από τη τελευταία φορά που η Αγέλη πήγε στην ύπαιθρο, οπότε στις 16 Απριλίου ήταν η μέρα που επιτέλους θα κάναμε εκδρομή στο Σούνιο. Με το που φτάσαμε αρχίσαμε να τακτοποιούμαστε στο χώρο, αλλά προτού καλά-καλά βολευτούμε κάποιος εμφανίστηκε… Με το κόκκινο χρώμα του και απερίγραπτο ύφος, δεν ήταν παρά ο Θυμός ο ίδιος! Μας βοήθησε αρχικά να στήσουμε τις σκηνές μας, καθώς κάπου έπρεπε να μείνουμε κι εμείς, έπειτα πήραμε λίγη ενέργεια από το φαγητό μας και κατόπιν ξεκινήσαμε να μαθαίνουμε πράγματα γι’ αυτόν. Σύντομα καταλάβαμε πώς αν και ευέξαπτος, χρειαζόταν μερικές φορές για να προστατευόμαστε. Μετά ακολούθησε η Ερασιτεχνική Ασχολία της Δήμητρας για το Φίλο των Παραμυθιών, λέγοντάς μας για τη παράδοση των παραμυθιών και βάζοντάς μας να παρουσιάσουμε γνωστά παραμύθια με μικρές τροποποιήσεις… Συγχαρητήρια Δήμητρα για την Ερασιτεχνική Ασχολία σου, περιμένουμε πολλές ακόμα! Πλέον όμως είχε βραδιάσει, έτσι μετά από το βραδινό μας μαζεύτηκε η Αγέλη και πριν πέσουμε να κοιμηθούμε δώσαμε μια νότα στη βραδιά λέγοντας τα τραγούδια μας. Η επόμενη μέρα ήρθε και τα Λυκόπουλα δεν σπατάλησαν ούτε στιγμή. Με το που φάγαμε, πλυθήκαμε και κάναμε τυπικά ακούστηκε ένα μουρμουρητό παραπέρα, που η Αγέλη γεμάτη περιέργεια δεν μπορούσε να αγνοήσει… Έτσι βρήκαμε το Φόβο, κρυμμένο μόνο του επειδή μας φοβόταν!! Γι’ αυτό το λόγο τον φέραμε στη παρέα μας, μπας και βρει λίγο κουράγιο. Η ώρα πέρασε και πράγματι ο Φόβος έγινε πολύ πιο γενναίος απ’ ότι ήταν αρχικά και χρησιμοποίησε την ευκαιρία να μας δείξει πως ο φόβος έχει επίσης τις χρησιμότητές του. Κάποτε έφτασε όμως και η αναπόφευκτη ώρα του γυρισμού. Η Αγέλη μάζεψε τα υπάρχοντά της και αποχαιρέτησε το χώρο, μπαίνοντας στο πούλμαν με προορισμό την Αθήνα. Η περιπέτεια δεν είχε τελειώσει όμως, καθώς είχαμε άλλα δυο συναισθήματα να συναντήσουμε, ενώ όσα ζήσαμε θα τα κουβαλάμε μαζί μας σε όποια νέα μέρη εξερευνήσουμε.
Καθημερινά όλοι μας γινόμαστε μάρτυρες της λυπηρής εικόνας ανθρώπων να ψάχνουν φαγητό στους κάδους σκουπιδιών και στους δρόμους. Συχνά βέβαια βλέπουμε συνανθρώπους μας να κρεμούν εξωτερικά από τους κάδους σακούλες με καθαρό φαγητό. Αυτή η κίνηση ενέπνευσε συνανθρώπους μας σε όλη την Ελλάδα να φτιάχνουν “τοίχους καλοσύνης”. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά όμορφες κρεμάστρες σε τοίχους κάθε γειτονιάς, στους οποίους μπορεί κανείς να αφησει σακούλες φαγητό ή ρούχα για όσους τα χρειάζονται!
Μια τέτοια πρωτοβουλία δεν θα μπορούσε να αφήσει αμέτοχο το Σύστημά μας! Λυκόπουλα, Πρόσκοποι και Ανιχνευτές σήκωσαν τα μανίκια την Κυριακή 10 Απρίλη και τοποθέτησαν στην γειτονιά των Σεπολίων τις δικιές του κρεμάστρες, τους δικούς τους τοίχους καλοσύνης, και ενημέρωσαν τους περαστικούς για την χρησιμότητά τους!
Ελπίδα όλων μας είναι να γεμίζουν καθημερινά και να προσφέρουν σε εκείνους που το έχουν ανάγκη.
Μπορείτε να τις βρείτε στα εξής σημεία: Δράμας 105, Δυρραχίου 12, Βοσπόρου & Αγίας Σοφίας, Αυλώνος & Πανουργίας, Αυλώνος & Ναυάρχου Λυκούδη, και στη Λέσχη μας Κυδωνιών 28.
Το Σάββατο 19.03 ο διαστημάνθρωπος Μπαζ Λάιτγιαρ ήρθε στην Αγέλη, για να μας θυμίσει πως χρειάζεται την βοήθεια μας, για να βρει το καλό του φίλο Γούντι!! Έτσι μας μίλησε για το πώς ήρθαν τα πράγματα ως εδώ! Μια μέρα οι 2 φίλοι τσακώθηκαν πολύ και ο Γούντι από τότε έχει εξαφανιστεί. Τα Λυκόπουλα, λοιπόν είπαν στον Μπαζ πως θα τον βοηθούσαν να βελτιώσει τη συμπεριφορά του! Έπρεπε να είναι ευγενικός, να σέβεται και φυσικά να πάψει να είναι απότομος και μάθει να συζητά ήρεμα με κάποιον! Τα Λυκόπουλα με την συμπεριφορά τους έγιναν ένα σωστό παράδειγμα προς μίμηση και ο Μπαζ κατάλαβε τι έκανε λάθος τόσο καιρό!! Έτσι ικανοποιημένος για το αποτέλεσμα μας χαιρέτησε και συνέχισε να ψάχνει τον φίλο του! Λίγο μετά αφού έφυγε η Εμμανουέλα μας έκανε την πρώτη της παρουσίαση Ερασιτεχνικής Ασχολίας με θέμα την Ορυκτολογία. Μπράβο σου Εμμανουέλα, αναμένουμε στην επόμενη παρουσίασή σου!
Άραγε θα βρούμε τον Γούντι και θα καταφέρουμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα ου δημιουργήθηκε μεταξύ των δύο φίλων;;;
Η αρχή της δράσης έμοιαζε σαν όλες τις υπόλοιπες, μόνο που αυτή τη φόρα η λέσχη μας δεν φιλοξένησε κανέναν επισκέπτη… Όντως, στις 12 Μαρτίου το μόνο πράγμα που έλαβε η Αγέλη ήταν ένα γράμμα από τον Μπαζ Λάιτγιαρ, γνωστό παιχνίδι-διαστημάνθρωπος, ζητώντας βοήθεια να βρει τον φίλο του, τον καουμπόι Γούντι!
Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να κινητοποιηθεί η Αγέλη και να σκεφτεί ποια παιχνίδια θα μπορούσαν να ξέρουν κάτι για την εξαφάνιση. Μετά από διάφορές δοκιμές, σκεφτήκαμε πως ο Γούντι μπορεί να είχε χαθεί σε ένα κοντινό δάσος, γι’ αυτό και είδαμε τι ζημιές προκαλεί ο άνθρωπος στη φύση, που θα μπορούσε να βάλει σε κίνδυνο και το Γούντι. Μάλιστα, τα Λυκόπουλα στη συνέχεια καταγράψανε όσα οφείλει να κάνει κάποιος σε ένα δάσος, σε αντίθεση με όσα απαγορεύονται. Έχοντας ασχοληθεί αρκετά με το δάσος συνεχίσαμε την αναζήτησή μας στα υπόλοιπα παιχνίδια, όπου καταλήξαμε στο ποδοσφαιράκι και γίναμε οι ίδιοι μέρος του παιχνιδιού.
Εν τέλει η αναζήτησή μας δεν απέφερε καρπούς, αλλά στο μέρος μας θα ερχόταν σύντομα ο Μπαζ. Οπότε η περιπέτεια δεν έχει ξεκινήσει καλά ακόμα, και η ιστορία δεν έχει πλήρως εκτυλιχθεί…
Και εκεί που νομίζαμε πως τελικά τίποτα δεν είχαμε καταφέρει με την παρεξήγηση των δύο φίλων μας, ο Γούντι εμφανίζεται στην εστία μας να μας πει πως μετάνιωσε που εξαφανίστηκε χωρίς να λύσει την παρεξήγηση με τον Μπαζ! Γι’ αυτό μας ζήτησε και εκείνος βοήθεια για να βρει το θάρρος να μιλήσει στον φίλο του και να ζητήσει συγγνώμη για αυτή την απερισκεψία! Φυσικά τα Λυκόπουλα δεν μπορούν να αρνηθούν όταν κάποιος ζητάει την βοήθειά τους! Ο Γούντι μας εξηγεί πως τον τελευταίο καιρό που ήρθε κοντά στη φύση και τα λουλούδια ηρέμησε και κατάλαβε το λάθος του. Μας μίλησε για τον κήπο του σπιτιού του Άντι. Για το πόσα πολλά λουλούδια είχε, το πώς η φροντίδα του κήπου τον βοήθησε να σκεφτεί πιο σοφά!! Ο Γούντι μας έμαθε ότι μπορούσε για τα λουλούδια λίγο πριν φύγει. Εμείς από την πλευρά μας τον ακούσαμε και δώσαμε και σε εκείνον ένα σωστό παράδειγμα . Έτσι έφυγε ήσυχος από την εστία μας με σκοπό να λύσει μια για πάντα την παρεξήγηση που δημιουργήθηκε με τον Μπαζ!!! Να μην ξεχάσουμε όμως να δώσουμε συγχαρητήρια στον Άγγελο που πήρε ο σήμα του τομέα της Πνευματικής Καλλιέργειας! Μπράβο σου Άγγελε! Προλαβαίνεις να γεμίσεις το μανίκι με πολλά σήματα ακόμα!!!
Άλλη μια περιπέτεια έλαβε τέλος. Τι να περιμένουμε από εδώ και στο εξής;;;
Σήμερα 19 Μαρτίου 2016 ήταν μια πολύ ιδιαίτερη ημέρα, για ένα μέλος του Συστήματός μας και για την οικογένειά του. Ο Αρκτούρος, Χαράλαμπος Γεωργουλάκης, ονομάστηκε επίσημα Πρόσκοπος Έθνους και του απονεμήθηκε το μαντήλι των Προσκόπων Έθνους από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κο Προκόπη Παυλόπουλο, στην κατάμεστη αίθουσα του Κολλεγίου Αθηνών.
Η σημερινή τελετή ήταν το επιστέγασμα μιας γεμάτης προσκοπικής ζωής στο Σύστημα για τον Αρκτούρο που άξια έλαβε την ανώτερη διάκριση των ενήλικων στελεχών του ΣΕΠ.
Με την ελπίδα το παράδειγμά του να ακολουθήσουν όλοι μας οι Ανιχνευτές, είμαι σίγουρη πως ο Αρκτούρος θα οδηγήσει στο μέλλον την 15η Ομάδα με τα ιδανικά και τις αξίες ενός Προσκόπου Έθνους, ακόμα πιο ψηλά, ακόμα πιο μακριά!
Πολλά συγχαρητήρια στους Αρχηγούς του και συνοδοιπόρους στο ανιχνευτικό μονοπάτι του, Κουκουλά Μαρίνο – Κουκουβάγια και Βεραντάκου Ιωάννα – Κοάλα, που σήμερα στάθηκαν δίπλα του υπερήφανα όπως έκαναν πάντοτε, καθώς και στην οικογένειά του που στήριξε τις επιλογές και την προσπάθειά του.
