Μπορεί μέσα στις γιορτές να μαζευτήκαμε στη Λέσχη όλοι μαζί για να δούμε μια χριστουγεννιάτικη ταινία και να γελάσουμε με την καρδιά μας, μπορεί να οργώσαμε τους δρόμους των Σεπολίων γεμίζοντας τους με τις μελωδικές φωνές μας στο ρυθμό των Πρωτοχρονιάτικων καλάντων, όμως, όλοι στο πίσω μέρος του μυαλού μας ανυπομονούσαμε για το μεγάλο γεγονός που πλησίαζε με γοργούς ρυθμούς.. Και φυσικά εννοώ τη Χειμερινή Εκδρομή της Ομάδας μας, στο Χάρμα Καρδίτσας!
Όλα ξεκίνησαν νωρίς το πρωί της Πέμπτης, όταν μαζευτήκαμε στο Σταθμό Λαρίσης και αναχωρήσαμε προς τον προορισμό μας. Το ταξίδι διήρκησε κοντά στις 4 ώρες, οπότε τι καλύτερο από συζήτηση, ήρεμα παιχνίδια και ταξίδι στον μαγικό κόσμο των φανταστικών ιστοριών;; Μα φυσικά, τίποτα..! Έτσι, με γέλιο και ενθουσιασμό η ώρα πέρασε ευχάριστα και φτάσαμε στον Ο.Σ.Ε Καρδίτσας, απ’ όπου κατευθυνθήκαμε βιαστικά στο σταθμό του ΚΤΕΛ για να προλάβουμε το δρομολόγιο που θα μας οδηγούσε απευθείας στο Προσκοπικό Κέντρο όπου θα διαμέναμε.
Όλη η ταλαιπωρία και η φυσιολογική κούραση του ταξιδιού ως δια μαγείας εξαφανίστηκαν όταν αντικρίσαμε τα κρεβάτια, τα μεγάλα δωμάτια, την εξοπλισμένη κουζίνα, τον μεγάλο εξωτερικό χώρο με γρασίδι και βέβαια τα καλοριφέρ (!!), που αποτελούσαν εγγύηση ότι η Εκδρομή μας θα εκτυλλισσόταν ομαλά.
Τι να θυμηθεί κανείς..; Τη μεγάλη γκάμα γευμάτων που άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε 
με.. μικρές δυσκολίες κατορθώσαμε να δημιουργήσουμε;; Από ρύζι και φακές, μέχρι λεμονάτο χοιρινό έφτασε η χάρη μας!! Την επίσκεψη κάποιων ανθρώπων που μας έδειξαν πως πολλά πράγματα υπάρχουν γύρω μας που ούτε καν περνούν από το μυαλό μας, που μας ανέφεραν διάφορες αξιοπερίεργες πληροφορίες που είτε μας εντυπωσίασαν είτε η γνώση τους μας προκάλεσε μια.. μικρή αίσθηση δυσφορίας;; Ή τη μικρή Ντόρις, που με την πολύτιμη βοήθειά μας και τις προσκοπικές μας γνώσεις τη βοηθήσαμε να φτάσει στον παππού της;;
Μήπως να φέρουμε στη μνήμη μας όλες εκείνες τις δοκιμασίες που κληθήκαμε να ξεπεράσουμε σε ένα μόλις λεπτό;; Εκείνες τις ατελείωτες ώρες προσπάθειας να αποκωδικοποιήσουμε τα μυστικά μηνύματα μεταξύ των Αρχηγών, που θα έκριναν το μέλλον του Συστήματος, και που μας έδειξαν πως με ομαδικότητα και συνεργασία μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα;; Ή μήπως τις ενδιαφέρουσες Ερασιτεχνικές Ασχολίες που παρουσιάστηκαν, και έδωσαν την ευκαιρία σε ορισμένα παιδιά να μοιραστούν με τους φίλους τους τα ενδιαφέροντά τους; Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί πως στην Εκδρομή αυτή ο Σταύρος έδωσε την προσκοπική του Υπόσχεση και ενσωματώθηκε πια και επίσημα στην προσκοπική μας παρέα!
Φυσικά, όλα αυτά έχουν αποτελέσει αναπόσπαστο κομμάτι της ανάμνησης της Εκδρομής μας.. Όμως, κανείς σίγουρα δεν μπορεί να ξεχάσει την επίσκεψή μας σε ένα διπλανό χωριό, το Φανάρι, όπου μια τυχαία συνάντηση μας έδωσε τη δυνατότητα να δούμε από κοντά έναν παραδοσιακό ξυλόφουρνο, να μιλήσουμε με τους φουρνάρηδες 
σχετικά με το επάγγλεμά τους, να ρωτήσουμε οποιαδήποτε απορία μας είχε δημιουργηθεί κατά καιρούς, και φυσικά όλα αυτά μέσα στην απολαυστική μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού..! Ούτε βέβαια και τη χαμογελαστή φυσιογνωμία του, κατά τη γνώμη μου, πιο γλυκού κατόχου λαογραφικού μουσείου που έχω επισκεφθεί μέχρι τώρα, που άνοιξε το χώρο μόνο για μας, και με τις πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες του αλλά και τον έξυπνο λόγο του κατάφερε να κρατήσει την προσοχή μας αμείωτη κατά τη διάρκεια της ξενάγησης. Και στις δύο περιπτώσεις, νιώσαμε απλόχερα τη φιλοξενία και τη ζεστασιά που διακρίνει τους απλούς ανθρώπους του χωριού, είτε με τις 4 φρατζόλες ζεστό ψωμί που μας φίλεψε ο φούρναρης, είτε με τα γευστικά λουκουμάκια, ένα βιβλίο με πληροφορίες για το κάστρο του χωριού και ένα χειροποίητο πήλινο διακοσμητικό με την επιγραφή «Φανάρι» που μας χάρισε ο κάτοχος του μουσείου, και που κοιτώντας το θα μας θυμίζει για πάντα την εκδρομή μας..
Όλα αυτά είναι δίχως αμφιβολία αξιοσημείωτα.. Υπάρχει, όμως, και κάτι που πραγματικά με εντυπωσίασε αρκετά.. Ένα τέταρτο και μόνο περιήγησης των Ενωμοτιών στο Χάρμα το απόγευμα του Σαββάτου ήταν αρκετό για να δημιουργήσει ένα κύμα ενθουσιασμού στα παιδιά, και να τα κάνει να συζητούν για ώρα πόσο διαφορετικό είναι ένα χωριό από μια πόλη, πώς θα αισθάνονταν εκείνα εάν ζούσαν σε ένα μέρος με λιγοστούς κατοίκους, και εάν εν τέλει κάποτε επέστρεφαν και εκείνα στο χωριό τους έτσι ώστε να επανέλθει η ζωντάνια στα ελληνικά χωριά.. Τι μας δείχνει αυτό..; Πως για να νιώσεις ευχαρίστηση και ενθουσιασμό, δεν χρειάζονται υπερβολές…. Πως τα παιδιά είναι αρκετά ώριμα για να αντιληφθούν πολλά πράγματα.. Πως γενικότερα, με καλή παρέα, χιούμορ και γέλιο περνάς αξέχαστα είτε βρίσκεσαι στο πιο απομακρυσμένο χωριό είτε στην πιο πολυσύχναστη πόλη..
Αυτή ήταν μια πολύ μικρή γεύση της Χειμερινής μας.. Για περισσότερες πληροφορίες.. Ρωτήστε τα παιδιά σας!! (Αν και είμαι σίγουρη πως δεν προλάβατε να ρωτήσετε γιατί εκείνα ανυπομονούσαν να μοιραστούν μαζί σας κάθε μία στιγμή που έζησαν στην εκδρομή!!)
Καρδερίνα
