Η ανυπομονησία της Αγέλης ήταν έκδηλη, καθώς το τρένο στις 19 Νοέμβρη μας μετέφερε στη Χαλκίδα για τη διήμερη εκδρομή μας. Η περιπέτεια δεν άργησε να ξεκινήσει. Αμέσως μετά την αποβίβασή μας, προχωρήσαμε σε κοντινό βενζινάδικο, όπου αφήσαμε τα μεγάλα σακίδια μας.
Γιατί το κάναμε αυτό; Για να εξερευνήσουμε με άνεση το κάστρο της Χαλκίδας! Μια σύντομη βόλτα μας έφερε στο καταπράσινο λόφο όπου βρισκόταν το αρχαίο κτίσμα. Περάσαμε μέσα από τις πύλες, χωρίς να φανταζόμαστε τι έκπληξη μας περίμενε …
Ένας γέροντας εμφανίστηκε από το πουθενά, μα όταν εμφάνισε μια μαριονέτα καταλάβαμε πως ήταν ο Τζεπέτο! Και είχε κακά νέα να μας πει… Για κάποιο λόγο όλα τα παραμύθια είχαν μπλεχτεί μεταξύ τους και ότι γνωρίζαμε είχε έρθει άνω κάτω! Μόνο τα Λυκόπουλα θα μπορούσαν να βρουν κάποια λύση.
Πράγματι, δεν αργήσαμε να δούμε τις επιπτώσεις. Σε ένα από τα τείχη ξαφνικά είδαμε έναν ιππότη που προσπαθούσε να σώσει τη Ραπουνζέλ, μα δεν μπορούσε γιατί η Ραπουνζέλ είχε κοντό μαλλί! Τα Λυκόπουλα όμως με τη βοήθεια των Γερόλυκων ψάξανε τρόπους να ενώσουνε το ερωτευμένο ζευγάρι.
Μάθανε για τα σύννεφα, τους αστερισμούς, τον κώδικα μορς και κόμπους, ώσπου τελικά η Ραπουνζέλ κατέβηκε να ανταμώσει με τον ιππότη της. Έτσι εμείς πήραμε το δρόμο για το χώρο που θα διαμέναμε. Φυσικά η ενέργειά μας ήταν γεμάτη όταν φτάσαμε, οπότε το παιχνίδι ξεκίνησε! Εκεί που παίζαμε εμφανίστηκε η Χιονάτη κι ένα… μυστήριο ξωτικό. Μέσα από το παιχνίδι μάθαμε πως ήταν ο Ατακτούλης, και πρωτού το καταλάβουμε είχε εξαφανιστεί, αλλά μεσ’ το βράδυ εμφανίστηκε ένας άλλος ήρωας.
Ο δαιμόνιος αστυνόμος Σαΐνης είχε εντοπίσει τις αλλαγές στα παραμύθια, οπότε μας πήρε για βοηθούς του. Ανέθεσε σε κάθε Εξάδα ένα ρομπότ βοηθό, και βγήκανε έξω στη πόλη να βρούνε στοιχεία μέσα από ιδιαίτερες δοκιμασίες. Αφού επιστρέψανε τα Λυκόπουλα με επιτυχία, αποκωδικοποιήσανε τα ειδικά μηνύματα που είχανε βρει, και η αλήθεια αποκαλύφθηκε. Ο Ατακτούλης ήταν ο ένοχος για τη διαστρέβλωση των παραμυθιών και έπρεπε να τον σταματήσουμε! Η ώρα ήταν όμως περασμένη και μας περίμεναν οι υπνόσακοί μας.
Το πρωί που ακολούθησε δεν είχε καμία έλλειψη τρεξίματος. Αφού όλοι είχαμε ξυπνήσει καλά, κατευθυνθήκαμε λίγο πιο κάτω προς το Άλσος του Φάρου. Εκεί δεν μας έκανε έκπληξη ήρωας παραμυθιού, αλλά ο Παναγιώτης που είχε φτάσει νωρίτερα για να ετοιμάσει την Ερασιτεχνική Ασχολία του. Μας παρουσίασε την Ερασιτεχνική Ασχολία του Παρατηρητή, βάζοντας μας να αναγνωρίσουμε μυρωδικά μόνο με την όσφρησή μας, αλλά και να μάθουμε για τα ανιχνευτικά σημάδια που αφήνουμε σε πορείες. Δεν έμεινε μόνο στη θεωρία, καθώς είχε ετοιμάσει μια πορεία από ανιχνευτικά, που η Αγέλη έπρεπε να ακολουθήσει για να κινηθεί μέσα στο Άλσος. Παναγιώτη, η Ερασιτεχνική Ασχολία σου ήταν πολύ καλή, οπότε περιμένουμε με ενθουσιασμό τις επόμενές σου. Καλή Συνέχεια!
Ύστερα από αυτό, περπατήσαμε μέσα στο Άλσος, απολαμβάνοντας το πράσινο χώρο. Στο γυρισμό έπεσε το μάτι μας σε μια παιδική χαρά. Μην μπορώντας να αντισταθούμε, περάσαμε λίγο χρόνο με Λυκόπουλα και Γερόλυκους να παίζουν ανέμελα με φόντο τη θάλασσα. Σύντομα ήρθε η ώρα της επιστροφής, φτάνοντας όμως στο χώρο που διαμέναμε ακούστηκε ένας γνώριμος ήχος στα αυτιά μας.
Κανείς δεν περίμενε να δει τη Σταχτοπούτα, που αντί για γοβάκια φορούσε μπασκετικά παπούτσια! Μας αποκάλυψε η ίδια πως έκανε εξάσκηση για το επερχόμενο πρωτάθλημα, καθώς η νικήτρια θα έπαιρνε για έπαθλο το χέρι του πρίγκιπα σε γάμο. Χρειαζόταν λίγη βοήθεια να ετοιμαστεί καλύτερα, και μιας η Αγέλη μας είχε ιδιαίτερη αδυναμία στα σπορ, δεν μπορούσε να της χαλάσει το χατίρι. Ξεκινήσαμε με απλές ασκήσεις, καταλήγοντας σε κανονικό αγώνα, όπου η προϋπόθεση για την επιτυχία ήταν η συνεργασία. Όλοι χαρήκαμε το φιλικό αγώνα, οπότε χαιρετήσαμε τη Σταχτοπούτα και της ευχηθήκαμε καλή τύχη.
Τελικά, έφτασε η ώρα και για εμάς να αποχωρήσουμε, έτσι σιγά σιγά ξεκίνησε το μάζεμα των πραγμάτων μας. Όταν πια ήμασταν έτοιμοι μαζευτήκαμε στον ιστό για τα τυπικά λήξης, καθώς μας έμενε μια τελευταία, σημαντική υποχρέωση. Αυτή η εκδρομή αποτελούσε κάτι ιδιαίτερο για μερικά Λυκόπουλα, επειδή ήταν η πρώτη τους, στην οποία κιόλας αντεπεξήλθαν πολύ καλά. Έχοντας περάσει λοιπόν αρκετό χρόνο στην Αγέλη και αποδεικνύοντας την αξία τους, ο Στέλιος, ο Ευθύμης, ο Ρόμπερτ και η Ελίνα ήρθαν μπροστά στην Ακέλα και έδωσαν την Λυκοπουλική Υπόσχεσή τους.
Με αυτό το γεγονός η εκδρομή επισήμως ήρθε στο τέλος της, το μόνο που απέμενε ήταν να πάρουμε το τρένο του γυρισμού. Φτάσαμε στην Αθήνα, όπου γυρίσαμε σπίτια χορτασμένοι κούραση, εμπειρίες, χαρά. Όλα αυτά ένας απλός πρόλογος σε μια σειρά φοβερών εκδρομών που θα ακολουθούσαν.
Χάθι, Υπαρχηγός Αγέλης
Ένζο Ντε Σούζα Μπρίτο
