Το πρωί της Παρασκευής 3/1 μαζευτήκαμε όλοι στα ΚΤΕΛ και όπως είναι λογικό ο τόπος γέμισε ανθρώπους με πράσινα καπέλα. Το ταξίδι ήταν μικρό αλλά ο ενθουσιασμός μεγάλος για το που θα πάμε. Αφού φτάσαμε στο 1ο Σύστημα Μερκουρίου εγκατασταθήκαμε και ξεκινήσαμε με τα Τυπικά μας. Ο Προορισμός μας όμως δεν ήταν καθόλου τυχαίος γιατί είχαμε λάβει γράμμα τις προηγούμενες μέρες από τον Μάνι, Ντιέγκο και Σίντ οι οποίοι μας ζητάνε τη βοήθειά μας γιατί οι πάγοι λιώνουν. Έτσι εμφανίζονται οι ήρωες μας εξηγούν ότι κανένας δεν τους πιστεύει και ότι θέλουν να τους προστατεύσουν όλους. Έτσι ξεκινάμε έναν αγώνα για να πείσουμε τα άλλα ζώα ότι οι πάγοι λιώνουν. Έπειτα από πολλές ώρες κουβέντας τα πλάσματα έχουν αρχίσει να το ξανασκέφτονται και αποφασίζουμε ότι πρέπει να μετακινηθούμε αλλά αυτό θα γίνει την επόμενη μέρα γιατί πρέπει να είμαστε ξεκούραστοι για το ταξίδι. Στις 4/1 ξεκινήσαμε να φεύγουμε αλλά βλέπουμε ένα τεράστιο κομμάτι πάγου να ξεκολλάει και γι’ αυτό έπρεπε να είμαστε πολύ γρήγοροι στις κινήσεις μας διότι μας πλησίαζε. Η διαδρομή όμως δεν ήταν καθόλου εύκολη γιατί έπρεπε να περάσουμε από σπηλιές, πολύ επικίνδυνες γιατί δεν ξέραμε τι υπήρχε μέσα καθώς και κομμάτια πάγου που έλιωναν και δεν ήταν καθόλου σταθερά. Επίσης με το λιώσιμο των πάγων φανερώθηκαν και πλάσματα που δεν τα είχαμε ξαναδεί και ήταν πολύ επικίνδυνα για εμάς. Αφού καταφέραμε να ξεφύγουμε από όλα τα εμπόδια φτάσαμε σε μια πεδιάδα όπου εκεί υπήρχαν και άλλα πλάσματα που ξεκουράζονταν και παίζανε και αποφασίσαμε να κάτσουμε και εμείς εκεί για να ξεκουραστούμε το βράδυ. Η επόμενη μέρα στις 5/1 μας επιφύλαξε μια απρόσμενη έκπληξη. Ο Σκρατ ένας σκίουρος είχε χάσει το βελανίδι του και μας ζήταγε τη βοήθειά μας για να το βρει και εμείς με μεγάλη χαρά τον βοηθήσαμε. Αρχικά νόμιζε πως οι μυρμηγκοφάγοι το είχαν πάρει και μέσα από κυνηγητά και μονομαχείς είδαμε ότι δεν το είχαν πάρει εκείνοι το βελανίδι και έτσι συνεχίστηκε η αναζήτηση. Μετά από πολύωρη αναζήτηση το βελανίδι βρέθηκε αλλά δεν θα ήταν εύκολο να το πάρουμε γιατί το είχαν τα τέρατα του νερού. Η μάχη που δόθηκε τεράστια, η απώλειες σε ενέργεια καταστροφική αλλά τελικά μπορέσαμε και υπερνικήσαμε τα τέρατα και πήραμε πίσω το βελανίδι και μαζί με αυτή τη τεράστια που μας κούρασε τόσο πολύ έπρεπε να κοιμηθούμε για την τελευταία μέρα της περιπέτειάς μας. Τέλος, μετά και την εύρεση του βελανιδιού συνεχίσαμε την πορεία μας προς την ασφάλεια ενός νέου τόπου. Αφού φτάσαμε εκεί ο Μάνι, ο Ντιέγκο, ο Σίντ αλλά και τα υπόλοιπα πλάσματα μας ευχαρίστησαν για την βοήθεια που τους δώσαμε και μας είπαν πως όποτε θέλουμε μπορούμε να τους επισκεφτούμε. Έτσι μία εκδρομή τελείωσε αλλά η ανυπομονησία για την επόμενη περιπέτεια μόλις ξεκίνησε.
Ραν- Γιώργος Βαφάκης
