Την Κυριακή 17/11 η Κοινότητά μας πήγε μια «μικρή» εκδρομή με ποδήλατα. Από τον σταθμό του ηλεκτρικού στην Νέα Ιωνία άρχισε η διαδρομή μας για να πάμε στην Πάρνηθα, με τελικό προορισμό τα Βασιλικά κτήματα. Η διαδρομή ήταν καταπληκτική γεμάτη δέντρα, φυτά και πολλή σκιά. Ενδιάμεσα κάναμε κάποια “μικρά” διαλείμματα για να ξεκουραστούμε αλλά και να κολατσίσουμε. Στα Βασιλικά κτήματα , απολαύσαμε το μεσημεριανό μας και περιηγηθήκαμε στο χώρο. Ο όμιλος της δράσης μας μετέφερε πολλές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το καθένα από τα κτίρια εκεί. Έτσι μάθαμε πως το Τατόι έχει την προϊστορία του, που ξεκινά από την Αρχαία Δεκέλεια και καταλήγει στα τρία οθωμανικά τσιφλίκια Τατόι, Μαχούνια και Λιόπεσι, που συνενώθηκαν το 1835 στα χέρια του Σκαρλάτου Σούτσου και επί δεκαετίες κατόπιν υπήρξαν κρησφύγετα ληστών. Όμως, η πραγματική του ιστορία αρχίζει το 1872, με την αγορά του από τον Γεώργιο Α΄. Tο 1898, έπειτα από διαδοχικές αγορές, αλλά και με την παραχώρηση στον Βασιλέα από τη Βουλή ως ιδιωτική περιουσία τού πρώην εθνικού κτήματος Μπάφι, το Τατόι απέκτησε τη μέγιστη έκτασή του: 47.427 στρέμματα. Παράλληλα με τη στρεμματική του μεγέθυνση, προχώρησε δραστήρια η οργάνωση της διαχείρισής του και η ανάπτυξη της υποδομής του. Στα έργα αυτά, απολύτως πρωτοπόρα στην Ελλάδα της εποχής, προϊστάμενος ήταν ο Λουδοβίκος Μύντερ (1873-1892), Δανός δασολόγος και φιλέλληνας, καθώς και, στη συνέχεια, ο διάδοχός του στη διεύθυνση του κτήματος Ότο Βάισμαν (1893-1914). Πρώτα από όλα, όμως, το Τατόι είναι το προσωπικό δημιούργημα του Γεωργίου Α΄, που το σχεδίασε ως ένα κτήμα αναψυχής στο οποίο κυρίαρχο λόγο θα έχει το δάσος και δευτερεύοντα τα οικοδομήματα.Το πρώτο σπίτι που περατώθηκε το 1874 ήταν ένα απλό διώροφο σπίτι ελληνοελβετικού ρυθμού, το οποίο προοριζόταν όχι ως ανάκτορο αλλά ως βασιλικός ξενώνας, χρήση για την οποία ουδέποτε διατέθηκε.
Πέρα όσων μάθαμε για τα Βασιλικά ανάκτορα, μάθαμε και πως πρέπει να κυκλοφορούμε με ασφάλεια στο δρόμο όταν είμαστε με ποδήλατο. Αυτή η δράση πιστεύω θα μείνει σε όλους μας αξέχαστη και από την πλευρά του πόνου λόγω των 37χλμ. που διανύσαμε αλλά και σαν μια διασκεδαστική εμπειρία.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Άγγελο Αργυρόπουλο, στον Λύκο, στην Βίδρα, στην Ευανθία Αναστασίου, στο Πάντα, στο Σκαθάρι, στον Γιάννη Φριλίγκο και στον Μιχάλη Κεραμά που δανείζοντας μας τα ποδήλατά τους, έκαναν την δράση μας εφικτή!
Γεωργουλάκη Γεωργία – Ανδρομέδα
